Koszty stawiennictwa świadka to w istocie:

• koszty podróży,
• koszty noclegu i utrzymania,
• utracony w wyniku stawiennictwa zarobek lub dochód.

O ile wiedza o tym, iż osoba wezwana do sądu jako świadek może ubiegać się o zwrot kosztów stawiennictwa, jest dość powszechna. O tyle, zdecydowanie rzadziej domagamy się zwrotu analogicznych kosztów w razie wezwania skierowanego przez organy administracji publicznej, potocznie zaś utożsamiane z ich aparatami pomocniczymi, czyli urzędami, np. urząd miejski czy urząd skarbowy. W znacznej mierze wynika to z faktu, braku stosownych pouczeń ze strony tychże organów kierowanych w jasny i czytelny sposób do osoby wezwanej do osobistego stawiennictwa. 

Natomiast również, w razie wezwań skierowanych z tych instytucji, mamy prawo domagać się zwrotu kosztów stawiennictwa. Zarówno Kodeks postępowania administracyjnego, jak i Ordynacja podatkowa, w zakresie ustalania wysokości należnych kosztów stawiennictwa odsyłają do przepisów ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, która reguluje właśnie zasady zwrotu kosztów, w razie wezwania przez sąd powszechny w sprawie cywilnej.  

Co jednak niezmiernie istotne, aby otrzymać zwrot kosztów stawiennictwa w urzędzie musimy złożyć wniosek o zwrot takich kosztów organowi administracji publicznej (a więc w danym urzędzie), przed którym toczy się postępowanie. Wniosek taki musi zostać złożony przed wydaniem decyzji w sprawie, w której zostaliśmy wezwani jako świadek. 

Podstawa prawna:

• ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, 
• ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego,
• ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. ordynacja podatkowa.